درک....

ای کاش !! ... 

ما درد های درون آدم ها رو می دونستیم و حالشون رو می فهمیدیم؛ بیشتر درکشون می کردیم و کمتر آزارشون می دادیم؛ کمتر از دستشون کفری می شدیم و کمتر قضاوتشون می کردیم. گاهی آدم ها اونقدر خسته و زخمی و بریده اند که نمی تونن آرامش و تمرکز لازم رو برای حفظ روابطشون با آدمای دیگه داشته باشن، حرف هاشون، تیز و برنده میشه و رفتار هاشون آزار دهنده، اما واقعا قصد و نیت بدی ندارن، دارن؟؟؟!!! 

آدم ها رو درک کنیم!!! این بزرگترین کمکیه که از هر کسی برای خوب کردن حال دیگران بر میاد... تأکید میکنم از هرکسی برمیاد.... آدما رو درک کنیم....

به گفتار و رفتار های آنی شون برچسب نزنیم ... 

آدم های امروزی همین هستن! درد هاشون رو انکار میکنن تا قوی به نظر برسن و روی پای خودشون ایستاده باشن. اما روزی کم میارن و در نهایت خستگی، زیر آور درد ها و مشکلات و حرف های ناگفته شون له میشن... و ما نمیدونیم که اون لحظه با یک روح و روان خسته و متلاشی مواجه هستیم! و نمی دونیم چقدر سخته لبخند زدن، در نهایت ویرانی 

به جای جبهه گیری و قضاوت، درکشون کنیم 

کمی که بگذره، خودشون فاصله ها رو کم میکنن و دوباره میخندن،

وقتی زخم هاشون رو ترمیم کردن و دردهاشون رو خوب،

وقتی که با مشکلات و نداشته هاشون کنار اومدن..............