تمدن

برای نابودی تمدن سه راه بیشتر نیست: 

1- نابودی خانواده: باید نقش مادر رو بی ارزش کرد، کاری کرد که مادر از خونه دار بودنش خجالت بکشه.

2- نابودی آموزش: باید معلم ها و استاد ها رو هدف قرار داد و اهمیت او رو در جامعه کم کرد تا جایی که دانش آموزان و دانشجویانش او رو تحقیر کنن.

3- بی اعتبار کردن الگو ها: باید دانشمندان و اندیشمندان رو هدف قرار داد و تخریبشون کرد تا کمتر کسی بهشون گوش کنن...

اگه مادر هوشیار از بین رفت؛ 

اگه معلم وفادار از بین رفت؛ 

و الگو ها سقوط کرد؛

پس چه کسی باید ارزش ها رو آموزش و پرورش بده؟ نظر شما چیه؟ چنین داستانی براتون آشنا نیست؟

بی سوادان قرن 21 کسانی نیستن که نمیتونن بخونن و بنویسن... بلکه کسانی هستن که نمیتونن بیاموزن، آموخته های کهنه رو دور بریزن و دوباره بیاموزن...

فروید (خالق تئوری روانکاوی) می گوید: 
« تمدن از آنجا آغاز شد که انسان به جای سنگ، کلمه پرتاب کرد.» 

انگار انسان متمدن فهمیده بود سنگ‌ها به‌اندازه کافی دردناک نیستند و دیگر پاسخگوی پرخاشگری او نخواهند بود. 
کلمات متنوع‌تر از سنگ‌ها بودند، می‌شد قبل از پرت کردن، انتخاب کرد که چقدر دردآور یا ویرانگر باشند.
از سنگ‌ها می‌شد گریخت اما از کلمات نه. 

درد سنگ‌ها و کبودی‌شان فقط تا چند روز باقی می‌ماندند اما کلمات می‌توانستند تا آخر عمر همراه روز و شب و خواب و بیداری باشند و چنان چسبنده و پنهان در گوشه‌ای از روانمان زندگی کنند که دست هیچ روان‌درمانگری در هیچ جلسه درمانی به آن‌ها نرسد. کدام سنگ چنین قدرتمند بود؟ 

ما سنگ‌هایمان را پشت درهای تمدن جا گذاشتیم، اما آموختیم که چگونه آن حجم از خشونت و بیزاری و نفرت را در ابزار دقیق‌ترمان که کلمات بودند، بگنجانیم. 
یاد گرفتیم که چجوری گوشه‌هایشان را تیز کنیم، لحن را به آن اضافه کنیم و طوری پرتابشان کنیم که حتی به نظر پیام دوستی بیایند.

انسان متمدن امروز در برابر کلمات بی‌دفاع‌تر است،
چون دیگر سپری در کار نیست. 

یادمان باشد قبل از پرتاب سنگ‌ها، به این فکر کنیم که هیچ انسانی رویین‌روان نیست؛

حرف باد هوا نیست،

حرف آسیب می‌زند،

حرف می‌کشد،

و‌ زنده می‌کند.

با همین کلمات به نقل حمید مصدق «می‌توانی تو به من زندگانی بخشی، یا بگیری از من آنچه را می‌بخشی»

کلمات را به‌دقت، بااحتیاط و مشفقانه انتخاب کنیم... قبل از نوشتن و گفتن هر نظری چند ثانیه مکث کنیم و بعد دهانمان را باز کنیم... خشونت کلامی مخرب‌تر از خشونت فیزیکی است.